Olakšani komentar Kurana 1-6

Tefsir Ibn Džuzejja (u. 741/1340) je posljednji endeluski tefsir ili posljednje ostvarenje tefsirske tradicije u nekadašnjoj muslimanskoj Španiji – napisan od početka do kraja Kur’ana – koje je, kao takvo, sačuvano. Iako je Ibn Džuzejj više oponašetelj u tefsiru nego mudžtehid, više kompilator nego istraživač, ipak, nemoguće je, nakon pomnog izučavanja njegovoga tefsira, ne uočiti njegov ogromni trud, obilje znanja i tefsirske mudrosti, a što zajedno svjedoči u korist njegove tefsirske originalnosti. Ono što dodatno posvedočuje Ibn Džuzejjovu tefsirsku inventivnost i originalnost jesu novi pogledi i rijetka značenja koja sadrži tefsir Ibn Džuzejja u odnosu na ostale tefsire. Naime, pored impozantnog 12 broja tefsirskih izvora kojima se Ibn Džuzejj služi, ipak to nije zasjenilo njegovu tefsirsku originalnost i njegove lične poglede koje iznosi u svome tefsiru u pogledu: vjerovanja, deriviranja propisa, kur’anskih kazivanja, tesavvufa, jezika, gramatike i stilistike.