Unutrašnja strana vetra

Unutrašnja strana vjetra čita se sa obe strane i okreće kao klepsidra, dok u njegovoj sredini, u onoj praznoj strani koju je sam pisac postavio usred knjige, ostaje sve što se ne može dosegnuti ni u postojanju ni u nepostojanju. Tako je Pavić volio da misli o svom djelu koje se takođe čita između. Pavićev roman je priča između dva kontinenta, Evrope i Azije, koji su pokretali njegovu imaginaciju kao što su određivali našu historiju. Roman o Heri i Leandru, o tajni ljubavi i potrazi kroz vrijeme, o ljubavi između prošlosti i sadašnjosti koja je rijetko kada srećna a uvijek je nužna, oslanja se na stari Musejev epilion i jednu legendu koja spaja ono što se ne može spojiti: dvije obale Bosfora, dva pola i roda, dva bića i dvije civilizacije, različite vijekove i sudbine.