Lijepo gore klasici marksizma - Antiratni dnevnik

Antiratni dnevnik Gorana Sarića koji je dve ratne godine proveo u rodnom gradu Konjicu govori o poslednjem ratu više i istinitije od svih zvaničnih tumačenja kojima se deca u školskim udžbenicima spremaju za neke buduće ratove. Takozvana nacionalna pripadnost u ovom Dnevniku je potpuno nebit­na i nadnacionalna zbog toga što strašnu stvarnost gleda i zapisuje sa pozicije ljudskosti. Ljudskosti koja je bila najveća žrtva rata… Želja izdavača ovog izdanja knjige Gorana Sarića je da u svojoj sredini doprinese negovanju sećanja na ratna stradanja običnih ljudi, sa stanovišta protivljenja svakoj ideji i ideologiji koja opravdava i inspiriše ratovanja. Svako nacionalističko opijanje vodi u mržnju i nasilje prema drugima, koje bez obzira na istorijske oblike zajednički nazivamo fašizmom. Antifašistički karakter ove knjige, ovog antiratnog dnevnika, zbog toga je neophodno štivo i istorijska čitanka za sve generacije da bi sebe i svoje bližnje prepoznavali kao ljudska bića, a ne kao pripadnike nacionalnih žrtava, ili, četnika, ustaša, i balija. Ima u dnevniku o ratu Gorana Sarića jedno mjesto koje osvjetljava autorsku poziciju u vremenu ratnog užasa. Ono posvjedočuje nepripadanje bilo kojemu obliku kolektiviteta, pogotovu onog izimaginiranog u radionicama nacionalističkih, tj. šovinističkih ideologija. Bez te etike nije moguća ni poetika svjedočenja na kojoj se zasniva ovdašnja ratna književnost angažirana u odbrani gole ljudske supstance u ratnom užasu i suprotstavljena ideološkim moćnicima koji su ubilačkom snagom oružja dokazivali tačnost svojih mrzilačkih naracija. Enver Kazaz