Prolećna izložba

Odnos malog čovjeka i (totalitarne) vlasti jedna je od opsesivnih tema Špirovih romana. Radnja romana Prolećna izložba (2010) izmještena je u revolucionarnu 1956. i postrevolucionarnu 1957. godinu. Roman pokušava da odgovori na pitanje kako to da čak ni čovjek sa najjačim mogućim alibijem, inženjer koji je čitavo vrijeme trajanja revolucije proveo u bolnici, ne može da izbjegne apsurdnu optužbu da je ne samo učestvovao u pobuni, već bio i jedan od njenih glavnih podstrekača. U ovom pomalo kafkijanskom dijelu, prožetom crnohumornim notama, vješto je dočarana tmurna svakodnevica vremena diktature i postrevolucionarne odmazde, koje se po malo čemu, osim po imenima aktera, razlikuje od vremena predratne fašističke strahovlade. Poseban akcenat stavljen je na psihologiju u to vrijeme vrlo aktuelnih i popularnih montiranih sudskih procesa.