Detalji
Suočavanje vidljivog i nevidljivog, fizičkog i duhovnog, te njihovo preplitanje, kao i suočavanje i preplitanje stvarnog i sanjanog, konkretnog i apstraktnog u njegovoj poeziji, koja je tako jezički plod udobnog životnog iskustva, lektire, posebno one u kojoj je kristalizirano kolektivno iskustvo i razigrane mašte, porađalo je u Popinoj poeziji čudovite pjesničke slike i slobodnim stihom izgrađene skladne, svakog suviška oslobođene, zasebne pjesničke strukture i njihove veoma koherentne nizove. Demijurg posebnog pjesničkog svijeta i načina njegovog izricanja, Popa se, mada u prvi mah neprihvaćen, na graditeljski, a ne rušilački način konfrontirao dotadašnjoj poeziji, ne odričući se tradicije, ali i ne koristeći već istrošena pjesnička sredstva i oblike. Bogata leksika njegove poezije, u koju je mnogo riječi i sintagmi prenijeto iz folklorne, prevashodno narodne pripovjedačke tradicije, novi sjaj dobija u kontekstu sintakse njegovog stiha, bez interpunkcije, kojom ostvaruje kaleidoskopski nepredvidljiv mozaik mnoštva nadasve neobičnih, a iznutra najčešće dinamičnih, pa i dramatičnih, mada nikada patetičnih pjesničkih slika.
Proizvoda u bazi
