Ljudska ljubav

U romanu Ljudska ljubav Makin analizira ludilo XX vijeka kroz sudbinu Elijasa Almeide, revolucionara iz Angole. Njegova lična epopeja vodi nas od afričke divljine, preko Kube, Moskve i sibirskih bespuća, sve do krvavih sukoba u Mogadišu. U svijetu kojim vladaju neljudsko nasilje i korupcija, Elijas, i pored svih razočaranja, traga za srećom i ostvarenjem svojih ideala, ne prestajući da veruje u ljubav kao najvišu ljudsku vrednost. Andrej Makin je rođen 1957. u Krasnojarsku (Sibir). Njegova baka Šarlota obrazovala ga je u duhu francuskog jezika i kulture. Iskustvo bilingvizima pomoglo mu je da shvati da svijet nije jedinstven i da je unutrašnji otpor ideološkoj represiji uvek moguć upravo zahvaljujući dvostrukim svjetovima u kojima živimo. Doktorirao je filološke nauke na Moskovskom univerzitetu 1987. Krajem osamdesetih godina nastanjuje se u Francuskoj. Predavao je nekoliko godina ruski jezik i književnost, a na Univerzitetu Pariz IV je odbranio doktorat o djelu velikog ruskog pisca Ivana Bunjina. Njegovi prvi romani: Kći heroja Sovjetskog saveza, Ispovest grešnoga stegonoše, Dok Amur teče nisu mu donijeli ni slavu ni novac. Za roman Francusko zaveštanje (1995) dobija nagrade Gonkur i Medisis. Nakon toga objavljuje Zločin Olge Arbeljine, Rekvijem za Istok, i Muziku jednog života (2001), za koju dobija prestižnu nagradu RTL Lire na salonu knjige u Parizu, marta iste godine, Zemlja i nebo Žaka Dorma i 2004. roman Žena koja je čekala. I sada, kada je ovjenčan slavom i bogat, nastavlja da živi u skromnom studiju na Monmartru, veličine dvanaestak kvadrata, u kome je našao, kako sam kaže, jednostavnost, bežeći od suvišnih susreta i nepotrebnih odnosa.