Libansko leto

Pisan u formi ispovjednog romana, Libansko ljeto predstavlja energično, odlučno, grubo, ponegde čak drastično štivo u kome se spajaju hronične teme pripovjedača Miomira Petrovića (Lisičje ludilo, Staklena prašina) - fascinacija Orijentom i Bliskim istokom, istorijom, sudar muslimana i hrišćana-maronita, sunovrat pojedinca u tamne prostore bespoštedne introspekcije... Dramatis locus romana je Bejrut, Liban ali i Levant uopšte. Levant kao mjesto sudara raznih religija i kultura, sukoba i konstantne napetosti. To je priča o srpskom arhitekti srednjih godina koji dolazi u Bejrut tragom svog pokojnog oca, takođe arhitekte, koji je veći dio svog radnog vijeka gradio u Libanu. Glavni junak pokušava da pronađe sopstveni duhovni identitet na prostoru Libana, predimenzioniranog i radikalizovanog Balkana, dakle, politički, egzistencijalno i kulturološki vječno trusnog područja. Hašiš, alkohol, žega, tragovi rata i ožiljci svakodnevnih nepravdi, galerija pitoresknih likova (Grka, kopta, Jermena, Palestinaca...), ljubav i erotika, posrnuće ali i vitalnost ljudske nade samo su dio pripovjedačkog arsenala koji Libansko ljeto čini beskompromisnom i modernom literaturom.