Koža

Italija 1943. Epidemija kuge buknula je u Napulju istoga dana kada su jedinice savezničke vojske ušle da ga oslobode. Junak romana sarađuje sa Amerikancima kao oficir za vezu. On se brine o pukovniku Džeku Hamiltonu, Amerikancu u najuzvišenijem smislu riječi: jednom od ljudi najdostojnijih poštovanja koji govori francuski i citira klasike, a grozi se užasnog smrada sirotinje na ulicama grada u ruševinama, gde je oslobođenje samo sinonim za očajanje. Kuga koja se iz Napulja širi malo-pomalo po cijeloj Italiji i cijeloj Evropi ne kvari tijelo, nego dušu. Epicentar epidemije, Napulj je pretvoren u pakao degradacije. Veterani raspuštene italijanske vojske mole za rad. Prostitucija je široko rasprostranjena. Izgladnjele majke iznijele su na ulicu svoju mizernu robu: dječake i djevojčice od desetak godina. Sve se svelo na borbu za puko preživljavanje - ne za slobodu, dostojanstvo, čast, za spasenje duše, nego za spas gole kože. Suptilan, ciničan, neuhvatljiv, zastrašujući i uvijek iznenađujući, pisac Kože je vrhunski umjetnik neizvjesnosti i svjedok rađanja jednog novog svijeta. Oslobodioci su okupirali Evropu, i od samog početka promjena je bila jasna: Evropa, koja je do juče svoju istoriju smatrala uzorom za čitav svijet osjetila je koliko je mala. Tu je bila Amerika, blistava, sveprisutna; ponovo osmisliti i preoblikovati svoj odnos prema njoj postalo je za Evropu nužnost od prvorazrednog značaja. Malaparte je to vidio i opisao bez ikakve želje da proriče političku budućnost Evrope. Ono što ga je fasciniralo bio je novi način postojanja, novi način osjećanja onoga što je evropsko, koji će od sada biti određen sve snažnijim prisustvom Amerike. Milan Kundera