Još

Jedina korisna rečenica u jednoj beskorisnoj knjizi koju sam davno pročitao bila je ova: Prvo oruđe kojim se čovjek koristio bio je drugi čovjek. Roman Još (Daha) turskog književnika Hakana Gündaya (1976.) bio je jedan od najzapaženijih romana objavljenih 2013. godine u Turskoj, a polučio je velik uspjeh i u Europi pa je tako bio i dobitnik Nagrade „Medicis“ (2015.) za najbolji strani roman preveden na francuski jezik. Razlog tome dijelom je i činjenica što je riječ o jednom od prvih romana koji se izravno bavi aktualnim društveno-političkim zbivanjima na tlu današnje Europe, Bliskog istoka i Azije, odnosno imigrantskom krizom. Ispričan iz perspektive turskog tinejdžera Gaze, koji kroz roman doživljava svojevrsnu psihološku, karakternu i moralnu transformaciju odrastajući uz samohranog i grubog oca Ahada, bezobzirnog krijumčara ljudima, roman Još na dosad nezabilježen način iznosi surovu i zastrašujuću istinu o trgovini ljudima i ilegalnom transportu imigranata preko turskog teritorija.